Laatste blog

Als ik terugkijk heb ik weinig contact gehad met locals. Behalve het weekje op de boerderij met de familie (waarvan Amanda NL is). Nou wilde ik ook vooral natuur en rust en geen cultuur, dus is niet erg. Zaterdagochtend heb ik 'gelift' naar peurto viejo. Er stond een auto langs de kant, ik vroeg of hij naar PV ging, hij zei ja, ik vroeg of ik mee mocht. Kon hij eigenlijk geen nee op zeggen, zag dat hij twijfelde hahaha. Maar dus mooi een lift geregeld. Daar naar de ienieminie ecomarkt geweest. Wat armbandjes gekocht en een ring die ik vorige week zag en maar in mn hoofd bleef rondspoken. Ik hoop dat hij thuis nog past want mn vingers zijn hier natuurlijk wat dikker door de warmte. Daarna bij een cafetje aan het strand gezeten, weer een heerlijke smoothie gedronken. 'S middags naar de botanische tuin. Was leuk, maar ik kon niks vinden en werd op sommige plekken lekgestoken door de muggen. Toen weer teruggelift naar Cocles. Er stopte een auto en ik hoorde de vrouw wat zeggen en toen reed hij weer door :( gelukkig stopte de volgende auto wel. Op het strand zit Katja en we nemen nog even een duik voordat we naar boven lopen.

Zondag, de laatste dag aan de kust. We gaan vandaag snorkelen en regelen weer een lift naar het strand. We komen terecht op het mooiste strand tot nu toe! Wit zand, palmbomen en in een kleine baai, we zijn bijna de enige, een eind verderop ligt nog een meisje. Jammer genoeg geen snorkelplek, dus na 30min gaan we weer verder. De snorkelplek is wat drukker, maar nog steeds niet meer dan 10mensen. (De stranden zijn hier erg rustig, zelfs op een zondag). Het ziet er prachtig uit onder water. Heel wat vissen te zien. Eind van de dag blijken we toch wat verbrand te zijn (ook voor het eerst). Op de terugweg Komen we altijd een aantal (oude) honden tegen, die lekker op de stenen liggen. Nu was er een klein zwart hondje bij die wilde spelen, hij bleef maar rond mn benen dansen. Dan komt de oudere hond aangerend en zet de kleine duidelijk op zn plek en kijkt naar me met n blik van; alsjeblieft van hem zul je geen last meer hebben.
Na het eten, we moeten vanwege het weekend zelf koken in het gastenverblijf, speel ik met Lindo. Zoontje van 3, van het stel uit Panama. Het is leuk om te zien hoe hij zich uren vermaakt met bv een hoelahoep. Voornamelijk in zijn eentje en heeft hele verhalen. Als zn ouders boos worden (of zo klinkt het) dat worden de woorden kort, schel en een soort gesis, alsof ze veranderen in een kwaadaardig monster. Heel akelig om te horen.

Maandag ochtend gaan we met de taxi naar PV. De bus van Katja vertrekt een half uurtje voor de van mij. Ze gaat naar Panama, Bocas del Toro. Maar eerst ontbijten we op een nieuw plekje. Er zijn hier erg veel leuke cafetjes met allemaal raw/vegan/glutenvrij eten, met veel fruit en lokale chocolade! Jammer dat het de laatste dag is, er valt nog veel te ontdekken kwa cafetjes. We zijn in PV vaak naar dezelfde geweest omdat je aan strand zat en ze heerlijke smoothies verkochten. De eigenaresse was alleen niet aardig, erg geirriteerd.

Als ik op de bus wacht komen er een stel opgeschoten jongens met cowboylaarzen en opgerolde spijkerbroek langs, het ziet er niet uit in deze hitte. En ze vinden zichzelf heel stoer. Om me heen hoor ik mensen grinniken.

De bus naar San Jose zit propvol, na 20min stoppen we en wordt de helft overgeladen. Ik zweet me echt kapot, nog nooit zo erg gezweet. De druppels stromen over mn buik! Gelukkig heb ik twee flessen water mee. Ik hoop dat de weg goed is en we de normale route van 4,5h kunnen nemen. Anders wordt het minimaal 7h. De status van de weg kan elk moment veranderen dus je weet niet welke weg ze nemen. De main route loopt door een nationaalpark langs een berg. Daar is een lawine geweest en nog steeds als het heeft geregend vallen stukken berg en modder op de weg.

De weg was nu schoon, maar je zag wel op sommige stukken een modderpad recht naar beneden. Helaas is niet heel de weg schoon. We staan een tijd stil, er komt ook geen tegemoetkomend verkeer. De busschauffeur heeft verschrikkelijke muziek opstaan en nog hard ook. Zelf heeft hij oordopjes in. op sommige stukken is alle begroeing en stukken rots meegenomen met de modder, en het is behoorlijk dichte jungle. Na de korte oponthoudt lijkt het erop als de chauffeur optijd thuis wilt zijn. Hij scheurt over de weg, haalt iedereen in en in de bochten (dat zijn er veel id bergen) worden we behoorlijk heen en weer geschud. Iemand voor me neemt foto's als hij vrachtwagens inhaalt en er vrachtwagens tegemoet komen, in bochten. Gelukkig is het een soort van 2,5 baans weg. Dus opgaand verkeer (wij) kan inhalen in theorie en ook in praktijk haha. Rechts inhalen wordt ook niet geschuwd. Maakt de rit wel leuk zo! We zitten nu achter een busje die niet echt snel gaat, er zijn al verschillende inhaalpogingen gedaan, gezicht van de chauffeur wordt steeds grimmiger. Weer een poging, maar is een paspoort controle, ziet hij net optijd (4de in de tijd dat ik er ben, maar we hoeven gelukkig niet te stoppen).

Voor insiders, ze hebben hier de plaats Liberia en Moravia, (goed geen Monrovia maar lijkt er toch op) hoe grappig.

Ik neem een taxi naar de terminal van alajuila, taxi brengt me helemaal buiten de stad, legt al gelijk uit vanwege de drukte. Maar kost me wel 22dollar! Later blijkt dat anderen ook zoveel moesten betalen ookal was het inde stad. Ik kom in het donker aan in Alajuila. Er zijn nergens straatbordjes en als ik vraag waar ik ben kan niemand me dat zeggen, ook niet met de kaart erbij. Ik wordt van de een naarde ander gestuurd. Op een gegeven moment is er iemand die wat Engels kan, maar ook hij begrijpt niet dat ik alleen wil weten waar ik ben. Hij wijst me wel aan op de kaart waar veel hotels zijn. En zegt ik moet naar het park, maar hoe ik daar kom... Ik ga maar verder op mn gevoel en waar ik ongeveer denk te zijn. Dan zie ik politie, die moeten me toch wel begrijpen.... Ze kunnen me iig het hostel wijzen, maar de vraag waar ik op de kaart ben snappen ze nog steeds niet. Eindelijk met nog twee blokken rechtdoor dan is het links, kan ik op de kaart terugvinden waar ik ben. Mn gevoel was goed want was er dus al bijna.

Het hostel is groot en kil. Echt een doorreishostel en meerendeel blijft maar 1 nacht. Ik 3. Omdat ik geen zin heb om voor 2 nachten ergens anders te blijven. Deel de kamer met (hoe kan het ook anders) twee Duitse meisjes. We eten samen in het restaurant, is gezellig. Er is geen plek om zelf te ontbijten en het restaurant is te laat open. Ik heb nog fruit en eet dat als ontbijt. Maak een gezellig plekje op de grond en met mn letherman voor de papaya, komt die toch nog van pas. Het is iig schoner dan de keuken op de boerderij waar de kakkerlakken over de borden etc liepen... Maar niet zo gezellig.
Dinsdag wil ik naar Poas Vulkaan. Kan met public bus, dan kost het me ong 15$, of een privetour voor 100$. Aangezien ik alleen ben kies ik toch maar voor public bus, misschien ontmoet ik nog iemand. De bus zit vol Duitse stelletjes, ik ben de enige niet Duitse toerist haha.

Het is toch nog een behoorlijk eind, 1,5h met een korte stop bij een 'soda' om iets te eten. De krater is best indrukwekkend, heel groot maar diepte is moeilijk in te schatten. Vlak langs de rand loopt iemand met een geel jack, lijkt net een mier. Er komt rook uit de krater, dus het 'meer' zie je niet echt. Er is een korte wandeling van een uurtje naar een uitzichtpunt op een echt meer, door een nevelwoud. Er loopt een Spaans stel met een kind en die zitten de hele tijd te schreeuwen. Het kind hoor je niet... Erg irritant want het is hier erg mooi! En dan heb je het wel gezien. Nu nog 2h op de bus wachten.

Na een uurtje trok de krater helemaal dicht en kwam er een sterke zwavellucht. Terug bij de start nog ervaringen uitgedeeld met twee.... Duitsers. Ook zij hadden erg het gevoel dat de costa ricanen vooral $$ zien lopen en erg onvriendelijk zijn. Nou moet ik er welbij zeggen dat het volgens mij vooral de armere niet Engels sprekende Costa Ricaan is. Het wordt inmiddels ook erg koud en begint te regenen. Toch niet voor niets mn longsleeve meegenomen naar CR. Het lijkt wel herfst, wat een verschil met de kust ong 75km (of 100km andere kant) verderop.

Nog een dagje, weet nog niet wat ik ga doen. Denk in een parkje boek lezen en naar de mensen kijken. Donderdag om 7h vertrek ik. Voelt dubbel, toen ik hier aankwam had ik geen zin in de twee resterende dagen, het was goed zo. Nu ik hier ben vind ik het wel weer wat hebben. Zal de vrijheid wel missen, en de jungle, kust, lekker weer, de apen en zelfs de spinnen. Wat ik niet mis zijn mijn stinkende kleren die niet drogen.